ผีเปรต มากระซิบให้โชครับทรพย์เต็มๆ

ในเมือง นนทบุรี จะมีร้านป้าย้อยเป็นที่ชุมนุม ของคนที่ชอบทำอะไรหรือบ้าอะไรเป็นพิเศษก็จะชอบ นำมานั่งเล่ากันที่นี้จนสนุกปากกันอย่างป้านกแกจะชอบเรื่องทรงเจ้าเข้าผี แกก็จะดั้นด้นไปทุกที่ที่มีเรื่องพวกนี้ เพราะแกอยากจะรู้ว่าจริงเท็จแค่ไหน เลยต้องไปพิสูจน์ให้ถึงที่พอกลับมาแกก็กลับมาเล่าถึงเหตุการณ์ ที่ได้ไปเจอมาตามที่ต่างๆ ส่วนยายนวลจะชอบงานทำบุญงานกุศล ถ้ามีที่ไหนยายนวลแกจะต้องไปทุกงานทุกที่ถึงจะใกล้ หรือไกลจะอยู่ในเมืองหรือต่างจังหวัด จะเป็นถิ่นทุรกันดารแค่ไหนถ้ามีข่าว หรือวัดดังยายนวนแกจะไม่พลาดเลยบุกบั่นไปจนได้ บางคราวก็อยู่ในซอกในอำเภอที่เล็กที่สุดแต่เป็นงานบุญ งานกุศลที่น่าสนใจมากยายนวนก็จะอุตส่าห์บุกฝ่าดงไปถึงจนได้ เพราะแกชอบงานพวกนี้จริงๆแต่ลูกค้าร้านป้าย้อย ไม่มีรายไหนที่ไม่เด็ดเท่ายายอ้อย ยายอ้อยจะเป็นลูกค้าประจำของร้านยายย้อยที่สนิท กันมาตั้งแต่สาวๆจนมาถึงปัจจุบัน แล้วก็สนิทกับพวกลูกค้าประจำ ยายอ้อยจะว่าไปก็เหมือนกับคนที่ไม่ค่อยเต็มร้อยสักเท่าไหร่ แต่แกก็ปกติดีไม่ได้ผิดปกติอะไรสมัยสาวๆแกคงจะต๋องๆหน่อยๆ คนแถวระแวงนั้นเลยชอบแซวชอบว่าแกว่าแกไม่ค่อยเต็ม หรือเกินๆบ้างคนอื่นเขาจะบ้านทำบุญ บ้าเล่นไพ่บ้านทรงเจ้า แต่ยายอ้อยจะบ้า หวย แล้วถึงขั้นที่บ้าถึงขั้นเข้าสายเดือดเลยดีกว่าเพราะแกจะชอบเรื่องหวยมาก หลายครั้งหลายคราวที่ แกจะชอบหายไปหลายวัน มาได้ข่าวว่าแกไปถูกหวยมาได้ค่าหวยแล้วชอบมาเลี้ยงคนทั้งตลาดบางครั้งแกไปหาหวยไปหลงทาง แล้วออกมาอีกจังหวัดนึงแกก็เคยมาแล้ว เรื่องความบ้าหวยของยายอ้อยคือจะเป็นเรื่องลือของคนแถวนั้นมาก ถ้าแกได้รู้สถานที่ที่เขาว่ากันว่ามีหวยเด็ดๆ มีการบอกเลขโดดๆอะไรแบบนี้ เชื่อได้เลยว่าไม่นานแกก็จะเดินทางไปหาแน่นอนไปลองขูด ไป เสี่ยงทาย ไปหาหวยกับเขาแน่นอน หลายครั้งที่แกได้เลขกลับมาบาครั้งแกก็ได้ไม่มาก บางครั้งแกก็ได้เยอะได้ไม่น้อย เอาเป็นว่าแกหากินเอาดีทางนี้เลยดีกว่ารู้สึกอาชีพแก คือการที่ได้เล่นหวยอย่างเดียวแค่นั้น วันนั้นแกก็ได้ไปนั่งที่ร้ายป้าย้อยและร้านป้าย้อยคนก็เยอะมาก และแกก็เอ่ยปากชวนคนในร้านว่า ไปวัดป่าเรไรด้วยกันไหมล่ะ คนในร้านก็ตอบกลับไปว่าวัดป่าเรไรที่สุพรรณนั้นหรอ ป้าอ้อยก็ตอบว่าใช่ และได้คุยกันว่าหลวงพ่อโตวัดป่าเรไรท่านให้หวยหรอ ไม่เห็นจะเคยได้ยินเลย เพราะเรื่องให้หวยยังไม่เคยได้ยินสักครั้งนึง แล้วป้าอ้อยไปได้ยินมาจากไหนหรอ ได้ยินมากจากไอสินมา คนในร้านก็พูดเสียงเดียวกันว่า อย่าไปเชื่อมันเลยเห็นมันไม่เคยจะถูกสักครั้ง คราวนี้ป้าอ้อยแกเลยชักที่จะลังเลเชื่อดีไหม คราวนี้ป้าสาวก็เอ่ยปากบอกว่า อ้อยเอ้ยฉันไม่ได้ชอบเล่นหวยรวยเบอร์อะไรพวกนี้หรอกนะ แต่ที่ฉันไปทำบุญมาบ่อยและเห็น วัด หลายวันมา ฉันคิดว่าวัดสะพานสูงเขาให้หวยแม่นนะและคนที่ให้หวยก็ไม่ใช่พระด้วยนะ เพราะว่าพระที่วัดนี้เขาจะเคร่งมาก เพราะพระเขาไม่ค่อยเชื่อเรื่องพวกนี้เลย และเขาก็ไม่ยุ่งเรื่องแบบนี้หรอก ป้าอ้อยเลยตอบว่าอ่าวถ้าไม่ใช่พระแล้วใครหรอที่เป็นคนให้หวย เณรหรอหรือมัคทายกเขาให้ ป้าสาวเลยตอบไปว่าคนที่เขาชอบหวย หรือคนที่เขาอยากจะได้เลข จะเดินทางไปกันตั้งแต่ค่ำ และจะไปหามุมสงบเงียบๆนั่งกัน เพราะเขาบอกกันว่าเดี่ยวจะมีคนมมากระซิบ คนไหนที่ดวงดีมีโชค ก็จะได้เลขชุดใหญ่คนไหนมีโชคน้อย ก็ได้ชุดเล็กตามแต่ว่าใครมีบุญวาสนาแค่ไหนที่ทำมา แต่เสียงกระซิบที่เขาพูดกัน บางคนก็บอกว่าเสียงพระประธานให้หวย บางคนก็บอกว่าเป็นเสียงของงพระพุทธรูปในโบสถ์ แล้วพวกที่ถูกที่เล่นหวยที่ได้ไปก็มักจะกลับมาทำบุญใหญ่ ถวายปัจจัยเลี้ยงพระกันใหญ่โต และป้าสาวก็ได้บอกไปว่าลองไปขอหวยที่นี่ดูสักครั้ง เพราะแกมันเซียนทางด้านนี้หนิ น่าจะได้เจออะไรดีๆกว่าคนอื่นเขาบ้าง และอีกอย่างถ้าถูกหวย ก็อย่าลืมกลับไปทำบุญเลี้ยงพระนะ ปัจจัยทางวัดเขาจนวันนั้น คุณป้าทั้งหลายก็คุยกันเรื่องหวยจนตกเย็น ก่อนจะกลับยายอ้อยเลยพูดว่า เดี่ยวสักวันสองวันจะลองไปวัดนั้นดู เผื่อจะเจออะไรดีๆอย่างที่ยายสาวแกว่าก็ได้ ป้าสาวเลยพูดว่าลองไปเถอะ ฉันเชื่อว่าแกน่าจะมีโชคนะ เพราะแกก็ไม่ได้เป็นคนอับโชคอะไรเพราะถูกหวยก็บ่อย และอีกอย่างเรื่องแค่นี้แกก็ไปได้อยู่แล้ว ยายสาวก็พูดส่งเสริมเยินยอ จนกระทั่งยายอ้อยเชื่อ ก่อนจะกลับแยกกันแกก็พูดว่าวันพุธฉันว่าง เดียวฉันจะไปลองดูสักหน่อย ว่าแต่วัดสะพานที่แกบอกมาเนี้ยอยู่แถวๆ สะพานสูงใช่ไหมป้าสาวเลยตอบกลับว่าใช่วัดนั้นแหละ ลองไปดูเถอะรับรองไม่ผิดหวัง ตั้งแต่วันนั้นมาก็ไม่มีใครรู้ข่าวคราวยายอ้อยอีกเลย แต่คนแถวบ้านละแวกนั้นพูดกันว่าแกเตรียมตัวไปกันวันพุธและ พาพักพวกที่คอหวยเดียวกันสองสามคน

ส่วนวัดสะพานสูงที่ยายสาวบอกมาเนี้ยเป็นวัดใหญ่โต วัดนี้ปกติจะเงียบมากจะพลุกพล่านก็ช่วงเช้า ทีร้านค้าแถวนั้นติดตลาดช่วงเช้ามืดจะมีคนมาซื้อของกันเยอะแยะ แล้วมาจะครึกครักประมาณตีสองตีสาม ของวันรุ่งขึ้นเพราะนั้นตลอดทั้งอาทิตย์ ทุกคนในที่นั้นก็ไม่ได้ข่าวเรื่องยายอ้อยเลย ไม่รู้ว่าแกไปได้หวย หรือไปได้อะไรมาบ้างเพราะเท่าที่รู้ว่าแกต้องไปแน่นอน และจากวันพุธผ่านไปสองสามวันแกก็ยังเงียบ จนกระทั่งวันเสาร์ยายอ้อยได้กลับมา และเดินเข้ามาในร้านป้าย้อยก็ทักทาย ป้าอ้อยว่าเป็นอะไรไหมทำไมดูเหนื่อยๆแบบนั้น แกก็ตอบกลับมาว่าไม่ได้มีอะไรแค่ไปเจออะไรสนุกๆมาเลยทำให้ฉันเป็นแบบนี้ไงหล่ะ ป้าได้ไปเจอผีเจอเปรตมา แต่เขาพูดกันว่าถ้าใครไปเจอผีเจอเปรตมาคือซวย แต่ฉันว่ามันไม่ใช่เพราะฉันไปเจอผีเจอเปรตมา แต่กลับมาถูกหวย ทุกคนที่นั่งอยู่ในร้านก็งง งงกับเรื่องที่แกเล่า เลยให้แกเล่ารายละเอียดให้ฟัง วันก่อนจำได้ไหมที่ฉันคุยกับยายสาวว่า ฉันจะไปวัดสะพานสูงวัดพุธ ฉันก็ได้ลองไปดูและชวนพักพวกไปด้วยกันสองสามคน เลือกเอาคนที่บ้าหวยและชอบเหมือนกับเราจริงๆ เพราะไม่ได้บอกใครคนอื่นกลัวว่าเขาจะกลัวกันเดี่ยววุ่นวาย ฉันออกไปตั้งแต่เที่ยงมีโอกาสไปทำบุญก่อน และฟังเทศน์ฟังธรรมเลย ก็อยู่จนพระทำวัดเย็นพอท่านออกมาจากโบสถ์ก็ไปรอรอจนคนไม่ค่อยมี ก็มนั่งที่ระเบียงกันในตอนนั้นคนที่มาจากที่อื่นก็มากันด้วย เพียงแต่เขาไปนั่งต่างที่กัน ก็นั่งกันอยู่รอบโบสถ์คอยเวลาคอยหวย คอยได้ยินเสียงคนมาบอกหวย ทีแรกก็นั่งบ้างนอนบ้านพอพระท่านตีระฆัง บอกเวลาสามทุ่มทุกคนก็ได้ลุกขึ้นจากที่นอนมาเป็น นั่งกันหมดเลยแล้วเวลานั้นรอบๆวัดก็เงียบและวังเวงมาก นานๆถึงจะมีนกกลางคืนบินผ่านไป ผู้ที่เดินทางผ่านทางนี้จากแรกมีคนเดินผ่านทางนี้เยอะ เพราะคนเลิกงานกันก็จะผ่านทางหน้าวัดกัน พอห้าทุ่มก็ไม่มีเลยแม้แต่คนเดียว และทุกคนก็รู้สึกว่ามันเงียบมากเหลือเกิน ทางวัดปิดไฟมืดหมดมีแค่ไฟที่ถนนอยู่แค่ดวงสองดวง มองไปทางก็ไม่เห็นอะไรเพราะมันมืดจริงๆ ก็รอเวลานั่งกันนิ่งๆ เมื่อถึงเวลาตีสองก็รู้สึกได้ยินเสียงกรากๆ ตรงผนังโบสถ์เสียงเหมือนใครลากอะไรเป็นผนัง แต่ก็ไม่ได้มีใครหันไปดูไม่นานนั้นก็ปรากฎภาพขึ้นมาบนผนังมีภาพคลานๆออกมาจากเงามืด พวกเราที่นั่งกันตรงนั้นหัวใจแทบจะวายตาย ก็ตกใจยนั่งกันนิ่งไปหมดแขนขาแทบขยับไม่ได้ แทบจะไม่มีใครกล้าหายใจกันเลยเพราะทุกคน กลัวกันมากตอนนั้นพวกเราก็งงและคิดว่าจะทำยังไงกันจะเอายังไงดีแต่ก็รู้สึกว่ามีคนเดินมาจากทางด้านหลัง และก็มาหยุดอยู่ทางด้านหลังพวกเรา เลยหันไปมองดูแบบหางตาเห็นว่าเป็นเท้าคนที่ไม่ได้ใส่รองเท้า เป็นเท้าเปื่อยๆแต่ใหญ่โตมาก เลยขยับตัวไปทีละนิดมองเท้าเขาไปตลอดเวลา และมองไปเรื่อยๆไล่ๆไป แต่เชือไหมว่ากว่าจะเห็นหัวเข้าก็อยู่บนหลังคาโบสถ์แล้ว แค่นี้ก็ตกใจหัวใจจะวายอยู่แล้ว คิดอะไรไม่ออกเพราะมันต้องเป็นเปรตแน่ๆแบบนี้ไม่ต้องสงสัย ยังดีที่ฉันตั้งสติเลย เลยพูดว่าถ้าฉันถูกหวยงวดนี้ จะทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้ เมือฉันพูดจบเปรตก็เดินไปที่อื่นทันทีเลย เพียงแค่เขาก้าวเดินไปสองสามทีก็พ้นบริเวณหน้าโบสถ์แล้ว แล้วเมื่อตกบ่ายของวันนั้นฉันก็ได้ไปตลาดไปแทงหวย ฉันก็แทงสองแปดแปดสองตัวละห้าร้อยบาท ปรากฏว่าตอนบ่ายหวยออกก็ถูก ได้เงินมาก็พากันไปทำบุญเลี้ยงแล้วอุทิศส่วนกุศลให้กับเปรตตนนั้น และคนในร้านถามว่าทำไม่ถึงแทงเลขนั้นตีหวยจากอะไร ผอผึ้งมันตรงกับพยัญชนะไทยลำดับที่ยี่สิบแปด ก็เลยเอาเลขนี้ไปแทงหวยก็ดันถูกและก็ได้ทำบุญให้กับผีเปรต